Poetry Revisited: Rozenknop – Rosebud by Alice Nahon

Rozenknop (uit Vondelingskens: 1920) 'k Hoù niet van volbloeide roze, Die heur hart heeft uitgezeid, Die bij 't oop'nen Van heur broze weelde, D'éérste stervenstrane schreit. 'k Zie ze liever wachtend dragen, Wat een knop niet openwoelt: 't Stil gesluimer Van zó teêr verlangen, Dat een and're roos het voelt... Want, door elk geluk moet schreien, Schemering van droefenis... Als een liefde, Die door bei geweten, Nog onuitgesproken is... Liefde, hou me lang verborgen 't Schroeien van uw pracht'ge gloed; 't Is de passie van het zonne-zoenen, Die een roze sterven doet… Alice Nahon (1896-1933) Vlaamse dichteres

Rosebud (from Little Foundlings: 1920) I don’t like roses in full bloom, Which their heart have drained, Those opening With their brittle wealth, Weep the first tear of death. I prefer to see them bear in waiting, What a blossom hides in opening: The silent sleepiness Of so tender a desire That another rose can feel... Because through every happiness sobs, Twilight of sadness... As a love, That known only by the two of us, Yet unspoken is... Love, love long hidden from me The scorching of your sumptuous glow; It's the passion Of the sun-kissing, That make a rose die... Alice Nahon (1896-1933) Flemish poet Translation: Edith LaGraziana 2017 with the help of online dictionaries